ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ MANIFESTO – ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΚΙΝΗΣΗ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΩΝ προς τη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Μεταπτυχιακών Φοιτητών & Υ.Δ. Παντείου | 29 Απρίλη 2015

Οι νέοι κανονισμοί στα μεταπτυχιακά του Παντείου

Τα ΠΜΣ του Παντείου κινούνταν ως τώρα σε διάφορα πλαίσια, ως προς τη διάρκεια της φοίτησης σε αυτά. Φέτος, σημειώθηκε μια σχεδόν κοινή μετάβαση σε κανονισμούς με πολύ πιο περιορισμένα χρονικά περιθώρια. Πολλά ΠΜΣ (όπως του ΔΕΠΣ και του ΠΕΙ) περιόρισαν τις διδασκαλίες των μαθημάτων σε ένα έτος και τη συγγραφή της διπλωματικής εργασίας σε ένα εξάμηνο. Αυτή η μεγαλύτερη ένταση των απαιτήσεων των ΠΜΣ σε συνδυασμό με την εξαιρετικά μεγάλη ανάγκη μας για να εργαζόμαστε και τους εξαιρετικά ασταθείς όρους για όσους το επιτυγχάνουν, μας δημιουργεί μία μεγάλη δυσκολία ανταπόκρισης στις νέες απαιτήσεις. Κυρίως, σε πολλούς από εμάς δεν επιτρέπουν να ασχοληθούμε όσο επισταμένως θα θέλαμε με τις σπουδές μας, μας εμποδίζει από το να προσφέρουμε ένα έργο που να ανταποκρίνεται στις επιστημονικές μας προσδοκίες και τις ικανότητές μας, δεν μας επιτρέπει να απολαύσουμε τις σπουδές μας ή ακόμη και να τις ολοκληρώσουμε. Οι περιπτώσεις αναγκαστικής παραίτησης από την επαγγελματική απασχόληση κάποιων από εμάς, αλλά και παραδοχής από καθηγητές μας πως έχουν μειώσεις τις απαιτήσεις τους λόγω των εντατικοποιημένων νέων κανονισμών, υπογραμμίζουν ακόμη πιο έντονα τόσο την ανάγκη για αλλαγή των χρονικών περιθωρίων, όσο και για έναν ευρύτερο διάλογο εντός του Παντείου, όλων των ενδιαφερόμενων φορέων, για τους όρους των μεταπτυχιακών σπουδών.

Για τη βιβλιοθήκη

Εδώ και δύο μήνες για δύο μέρες την εβδομάδα η βιβλιοθήκη του Παντείου μένει ανοιχτή ως τις 16:00, αντί ως τις 20:00 που λειτουργούσε ως τώρα. Η εξέλιξη αυτή έρχεται ως αποτέλεσμα των σοβαρών ελλείψεων ανθρώπινου δυναμικού για την κάλυψη των αναγκών και της λειτουργίας της. Έτσι, δυσχεραίνεται η πρόσβαση των φοιτητών, ειδικά των εργαζόμενων, αλλά και συνολικά η διαδικασία της ερευνητικής δουλειάς εντός των ΠΜΣ και των διδακτορικών σπουδών. Η πολιτική των απελθουσών κυβερνήσεων, οι απολύσεις, οι διαθεσιμότητες, αλλά και η σε μια νύχτα διαγραφή του 70% των αποθεματικών των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, με το διαβόητο PSI, έχουν φέρει την τριτοβάθμια εκπαίδευση σε τέλμα. Η διοίκηση της βιβλιοθήκης έχει ήδη καταθέσει πρόταση για την απόσπαση δύο υπαλλήλων από άλλο ίδρυμα αλλά και για σύμβαση δύο μεταπτυχιακών φοιτητών με αντιμισθία μερικής απασχόλησης με αντίστοιχη ασφάλιση, για την ενίσχυση των εργασιών της βιβλιοθήκης, μέτρο το οποίο κοστολογείται προς 15 χιλιάδες ευρώ ετησίως. Ζητούμε την άμεση επίλυση του προβλήματος και επισημαίνουμε πως ο χώρος της εκπαίδευσης μαζί με αυτόν της υγείας και της κοινωνικής ασφάλισης οφείλουν να τοποθετηθούν σε πρώτη προτεραιότητα σε ό,τι αφορά την κάλυψη των βασικών κενών τους από την νέα κυβέρνηση.

Ο νέος νόμος για τα ΑΕΙ

Οι προβλέψεις του νέου νόμου για τα πανεπιστήμια που φέρνει προς διαβούλευση η κυβέρνηση, αποτελούν μία νίκη του φοιτητικού κινήματος. Με τον μεταβατικού χαρακτήρα αυτόν νόμο, ξηλώνονται οι πιο αρνητικές πτυχές του νόμου Διαμαντοπούλου – Αρβανιτόπουλου, με τις οποίες διαφώνησαν όλα τα συλλογικά όργανα όλων των Πανεπιστημίων: καταργούνται τα Συμβούλια Διοίκησης των Ιδρυμάτων όπου συμμετείχαν εξωπανεπιστημιακοί και οι αρμοδιότητές του επιστρέφουν στη Σύγκλητο, οι διαγραφές φοιτητών ακυρώνονται, το πανεπιστημιακό άσυλο επανέρχεται, οι αρμοδιότητες που είχαν πάρει οι κοσμητείες και κάποιες μικρές ελίτ (όπως η 5μελής επιτροπή που θα κατάρτιζε το Πρόγραμμα Σπουδών) καταργούνται και επιστρέφουν στα Τμήματα, η φοιτητική συμμετοχή τόσο στα όργανα του πανεπιστημίου όσο και στην εκλογή οργάνων επιστρέφει και με την ευθύνη των Συλλόγων, χωρίς υποχρεωτικά ενιαία και απολίτικα ψηφοδέλτια, η μη αμοιβόμενη εργασία φοιτητών στα ιδρύματα απαγορεύεται ρητώς, δίνεται η δυνατότητα να προσλάβουν τα ιδρύματα δικούς τους υπαλλήλους για φύλαξη και καθαριότητα τελειώνοντας με το αίσχος των εργολάβων που εκμεταλλεύονται χυδαία τους εργαζόμενούς τους και στοιχίζουν πανάκριβα, καταργούνται τα ΝΠΙΔ που θα «αξιοποιούσαν», σαν άλλο ΤΑΙΠΕΔ, την ακίνητη περιουσία των ιδρυμάτων ξεπουλώντας την σε οικείους τους, οι 5ετείς σπουδές στα Πολυτεχνεία αναγνωρίζονται ως μάστερ.

Ασφαλώς, υπάρχουν πολλά ακόμη να γίνουν στην πορεία προς ένα πανεπιστήμιο των αναγκών μας, ένα πανεπιστήμιο που θα προάγει τη γνώση, τη δημοκρατία, την κοινωνική ευημερία. Αλλά αυτό δεν γίνεται με την κοινωνία έξω από τους αγώνες για το πανεπιστήμιο, χωρίς τη δική μας συμμετοχή. Ήδη από τώρα, για αυτό το μεταβατικό νομοσχέδιο πρέπει να διεκδικήσουμε τη συμμετοχή και των μεταπτυχιακών φοιτητών (αντί μόνο των υ.δ., όπως προβλέπεται) στα όργανα του πανεπιστημίου και τις σχετικές εκλογές. Πάνω από όλα, όμως, πρέπει να εκμεταλλευτούμε την συγκυρία και να οργανώσουμε μαζί με τους προπτυχιακούς συναδέλφους μας ένα μεγάλο κίνημα που θα στοχοποιήσει όλους τους καθηγητές που πλουτίζουν από τα δίδακτρα των μεταπτυχιακών σπουδών, που θα ασκήσει πίεση σε όλες τις κατευθύνσεις και θα επιβάλει την απόλυτη εφαρμογή του άρθρου 16 για τις δωρεάν σπουδές και επομένως την κατάργηση κάθε μορφής διδάκτρων, αλλά και την προσφορά υποτροφιών για τους υποψήφιους διδάκτορες. Ένα πρώτο αίτημα, σε αυτήν την κατεύθυνση, είναι το να απαγορευτεί να αμοίβονται τα μέλη ΔΕΠ με επιπλέον του μισθού τους χρήματα για τη διδασκαλία στα ΠΜΣ, αλλά και η θέσπιση της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησής τους. Περιπτώσεις τύπου Φορτσάκη και άλλων μεγαλοκαθηγητών που πλουτίζουν και ασκούν εξουσία μέσω των εξωπανεπιστημιακών τους δραστηριοτήτων και διατηρούν τα το πανεπιστήμιο ως πάρεργο, στέλνοντας τους διδακτορικούς τους φοιτητές για να κάνουν τη δική τους δουλειά, έτσι θα τελειώσουν. Να μείνουν στα πανεπιστήμια όσοι πραγματικά θέλουν να δουλέψουν μέσα σε αυτά.

Η συγκυρία

Τους τελευταίους δυο μήνες η το πλαίσιο αλλάζει. Η ισχυρή σύγκρουση της χώρας με τους δανειστές-εταίρους δημιουργεί νέα πεδία πάλης. Ο συσχετισμός δύναμης υπέρ του κεφαλαίου απειλείται, για αυτό και επιχειρείται με κάθε τρόπο να επιβληθεί και στην νέα ελληνική κυβέρνηση η εφαρμογή των Μνημονίων. Η αντίθετη βούληση της κυβέρνησης, όμως, όσο ισχυρή κι αν είναι δεν αρκεί. Απαιτείται η λαϊκή κινητοποίηση. Πιο πολύμορφη και δυναμική από αυτή των συγκεντρώσεων των πρώτων ημερών της διαπραγμάτευσης, στο Σύνταγμα. Χρειάζεται στοχοποίηση και επίθεση στον πλούτο, χρειάζεται μία διαρκής αντιπολίτευση προς τους θύλακες και τις δομές του προηγούμενου συστήματος εξουσίας μέσα στο κράτος,  χρειάζεται να ανοίξει ο δρόμος με την κοινωνική και πολιτική μας δράση για να αλλάξει η ιστορία, για να επιβληθεί ένα «Μνημόνιο για τους πλούσιους», για να πληρώσουν επιτέλους την κρίση αυτοί που την προκάλεσαν. Λεφτά για τις σπουδές μας και τις ζωές μας θα βρίσκονται μόνο όσο οι διάφοροι «Μπόμπολες» αυτής της χώρας πληρώνουν τα χρωστούμενά τους στην κοινωνία. Και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την ίδια την κινητοποίηση του κόσμου, για να ανοίξει δρόμους, αλλά και για να επιβάλει εξελίξεις στη νέα κυβέρνηση.

Στο ίδιο πλαίσιο δικαιώνονται σήμερα αγώνες χρόνων στο πεδίο των δικαιωμάτων. Η εντελώς διαφορετική αντιμετώπιση των προσφύγων και των μεταναστών, η διάσωση και φιλοξενία τους και η χορήγηση ταξιδιωτικών εγγράφων και η διεκδίκηση μιας συνολικής ευρωπαϊκής λύσης για το μεταναστευτικό ζήτημα είναι μια πολύ πιο ανθρωπιστική αλλά και πιο ρεαλιστική αντιμετώπιση. Η κατάργηση των φυλακών τύπου Γ΄ -φυλακών με το απάνθρωπο μέτρο της διαρκούς απομόνωσης- και η εξέτιση ποινής των βαριά αναπήρων σε κατ’ οίκον περιορισμό, μαζί με την κατάργηση του αντισυνταγματικού «κουκουλονόμου» και της λήψης DNA μας ξαναφέρνουν κοντά στον ευρωπαϊκό νομικό πολιτισμό. Οι σχετικές πρωτοβουλίες πρέπει να προωθηθούν και όχι να εγκλωβίζονται από αντικοινωνικές επιλογές, όπως οι καταλήψεις της Νομικής και της Πρυτανείας του ΕΚΠΑ, από κινήσεις που δεν αποσκοπούν στην νίκη, στην συστράτευση της κοινωνίας σε ένα δίκαιο αίτημα, αλλά απλώς σε μια ομφαλοσκοπική και στενόμυαλη πολιτική αυτεπιβεβαίωση. Η επίλυση τέτοιων καταστάσεων με την επέμβαση της αστυνομίας δεν αποτελούσε ποτέ δική μας επιλογή. Αλλά το μόνο υπεύθυνο για να μην επιτρέψει κάτι τέτοιο είναι το φοιτητικό κίνημα. Όχι κουνώντας το δάχτυλο μέσα από ανακοινώσεις και πληκτρολόγια, όχι μέσα στις εικονικές κοινότητες του facebook, αλλά με τη μαζική φυσική του παρουσία εκεί όπου υπάρχει το πρόβλημα. Διεκδικώντας εμπράκτως να αποφασίζει για το πανεπιστήμιο και για το άσυλο ο ίδιος ο πανεπιστημιακός κόσμος και όχι κάποια άλλη «φωτεινή»  μικρόνοα «πρωτοπορία».

Διεκδικούμε:

·         Αλλαγή των κανονισμών των ΠΜΣ, μεγαλύτερη διάρκεια για πιο ποιοτικές σπουδές

·         Αποκατάσταση της πλήρους λειτουργίας της βιβλιοθήκης, κάλυψη των λειτουργικών κενών, σύμβαση ορισμένου χρόνου σε δύο μεταπτυχιακούς φοιτητές για εργασία στη βιβλιοθήκη

·         Συμμετοχή των μεταπτυχιακών φοιτητών στα όργανα διοίκησης και τις εκλογές τους

·         Κατάργηση των διδάκτρων στα ΠΜΣ, κατάργηση της επιπρόσθετης αμοιβής μελών ΔΕΠ για διδασκαλία στα ΠΜΣ, υποτροφίες για τους υποψήφιους διδάκτορες, γενίκευση πρακτικής άσκησης για τους μεταπτυχιακούς φοιτητές

·         Νομοθετική ανατροπή όλων των διατάξεων και κρατικών πρακτικών που αναιρούσαν βασικά ανθρώπινα δικαιώματα για μετανάστες και κρατούμενους.